O sırada aklıma birşey geldi.O baskı altında Aygünle Hüseyine birşeyler soramıyor, terslikleri söyleyemiyordum. Hafif doğruldum ve Arif'in babasına dönerek titrek bir sesle "Müsade ederseniz biz arkadaşlarla biraz hava alalım diyoruz" dedim. Babası da "Müsade sizin evladım" dedi. Arif de bizle gelmek istedi ama ona düğün sizin düğününüz burada kalman yakışık alır dedim. Başımızdan savdım şayet artık onada güvenmiyordum. Dışarı çıkar çıkmaz hemen bir sigara yaktım.Çok fena streslenmiştim. Evin önünden biraz uzaklaştık hemen ve hemen konuya girdim.
Ben: Oğlum odadaki herkes çok garipti lan ben odaya girer girmez herkes susuyordu. Bide bana bakıyolardı farkettiniz mi?
Aygün: Saçmalama oğlum ne diyon sen gayet herkes birbirinle konuşuyordu.O kalabalıkta kimsenin bizi taktığı yoktu.
Hüseyin: Aynen oğlum ot falan mı çektin gelmeden önce neyin kafasındasın.
Deyip gülüştüler.O sırada başımdan kaynar sular döküldü. Hani anlatılmaz yaşanır derler ya.Bu da öyleydi ama daha çok kabus gibi. Benim şaka yaptığımı zannediyorlardı. Bunun üzerine yüzüm iyice asıldı. Hava kararmıştı. Zaman ne çabuk geçmişti.Tam o sırada akşam ezanı okundu. işte Herşey Başlıyordu