içeri girdiğimizden beri kimse konuşmuyordu.Biz girene kadar odadan konuşma sesleri geliyordu halbuki. Daha da ilginci herkes bize bakıyordu.Ama böyle bir bakma yoktu.Az önce gülümseyip tokalaştığımız adamlar sanki birden düşman kesilmişti. Acaba yanlış birşey mi yapmıştık. Ağanın yerine falan mı oturduk acaba diye geçirdim içimden.Ama sonra farkettim ki diğer arkadaşlarıma bakmıyorlardı. Sadece bana bakıyorlardı.Bu beni çok daha fazla korkutmuştu.O an orayı terk edesim geldi. Arif'in babası bir an yerinden doğruldu.O az daha bayılıyordum. Sonra farkettim ki adam oturuşunu değiştirmişti. Sonra birden odadaki herkes oturuşunu değiştirdi. Baktım Hüseyinle Aygün değiştirmemişti. Hemen Arif'in kulağına fısıldadım ve tuvaletin yerini sordum. Galiba kafayı yiyiyordum. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra Salona gelirken yan odadan çarşaflı bir kadın kapıyı açtı ve aralığından gözlerimin içine baktı. Gözleri çok iri ve açık kahverengiydi.Çok derin bakıyordu ve çok rahatlatıcıydı. Sanki hipnotize eder gibi.