2 gün sonra defnediyoruz babamı . içimde bi duygu var hüzün değil bu daha başka . babamı o halde görmek . o kadar aciz ki cansız bedeni . gömüyoruz babamı ama bilmiyordum o zaman çocuklugumu da gömüğümü

lise son . dağılmış bir aile dagılmıs bir ben . hayalini kurdugum hayat bu olamaz . bir insan bu kadar mı etkileyebilir bir düzeni ?

kardeşim babamın yokluğunu haftalığını alamayınca anlıyor . daha 13 yaşında o zaman . geride ne para ne pul bıraktı . sadece beyaz eşya taksitleri var. ve ilk o zaman anlıyorum buyumem gerektigini , kardeşimin hırsızlık yaptıgını duydugumda.

bir ay bir yıl gibi geçiyor . annem desen enkaz. evde çıt yok kimse konuşmuyor herkes onun sesini arıyor gizliden . her gece büyüyorum . omuzlarımda katlanan bi yük. bölye devam edemeyecek sil baştan yapmak gerek