Tamam, güzel askeri açıdan gelişiriz diye düşünmeye başladım. Fakat eğitim yaparken ben ve 5-6 arkadaşım hep ayrı bir grup oluşturup farklı bir eğitim tarzıyla baş başa kalıyorduk. Diğer arkadaşlarımız yürüyüş, selamlama gibi eğitimler yaparken bizler süreli hızlı koşular, çök kalklar, güneşe bakmalar ve çeşitli hakaretlerle baş başa kalıyorduk. Telafi sınavına girdik ve bu sefer bundan geçtik. 12-13 gün geçmesine rağmen uçamamıştım üstüne çok kötü günler geçiriyordum. Bazı arkadaşlarımız bize uygulanan özel eğitimlere daha fazla katlanamayarak ayrılmak istediler. Sanki birileri bizleri yıldırmak için elinden geleni yapıyordu. Özellikle bizim eğitim yaptığımız grup seçilmişti sanki. Geceleri herkes yatarken komutanlar çağırır ve eğitim yaptırırdı.

Nihayet ilk uçuşum gelmişti ve çok mutluydum, hayatımda ilk defa uçacaktım sonuçta. ilk uçuşumdan sonra yapılan o kadar eziyeti biraz unutur gibi oldum. Fakat uçuşlara önceden çalışmam gerekiyordu ve boş zamanlarda son sınıf Harbiyelilerin özellikle benim içinde bulunduğum 6-7 kişiye bunu yapmaları bizi çok zorluyordu ve uçuşlara çalışamamakla birlikte pgibolojimizi alt üst ediyordu. Neden bize bunu yapıyorlardı ki? Sebebi neydi, onca kişi varken bizim suçumuz neydi?