Evet, iste oldu. Hemsire kapidan çıkıyor ve benim yanıma geliyor. Cok heyecanlı da degil ama yine de gülümsüyor. Tabi ben heyecandan ölüyorun lan kızım doğdu tabii ki ölüce. heyecandan. Hemşirenin agzi aciliyor ve basliyor size sevincli haberi vermeye. Orda öğreniyorsunuz kızınızın saglikli oldugunu daha dogrusu kızınızın olduğunu. Babayım lan artık ben. O zaman karınızı aldatıyorsunuz çünkü kızınıza aşık oluyorsunuz. Bu mutluluğu ne bozabilir ki? Sevinçten ağlarken hangi olay sizi hüzne boğar? Kızınızın annesiz büyüyeceğini öğrendiğiniz zaman. Bu durumda hicbirsey hissetmiyorsunuz. Hemsireye bakiyorsunuz boş boş.

"Ama benim kızım oldu. Selda ölemez ki kızımı dogurdu benim. Ben bakamam ki kızıma daha isim bile vermedik. Selda verecekti ismini kızına. Daha eline alacaktı onu. Ölmedi ki o. Değil mi ölmedi o. O sadece uyuyor cok yoruldu Selda'm. E kızımı doğurdu yani tabii ki yoruldu. ben en iyisi ona guzel bir corba yapayim en sevdiginden." Hemsire size bakiyor gozleri dolmus. O anda yavas yavas anlamaya basliyorsunuz. "Ölmedi demi. Ölmedi de bacım ölmedi de. Öldü dersen dayananam ben onsuz ölmedi de. Öldüyse bile... Ölmedi de bacı." Hemsire size bakıyor gozlerindeki yaslari silerken. O sırada doktor geliyor arkadan. O da üzgün. Hemsireye haberi verip vermedigini soruyor. Hemsire hayır diyor. Doktor geliyor bu sefer karsiniza.

"Deniz Bey... Üzgünüm ama kurtaramadık. Bebeğinizin göbek bağı boynuna dolanmış. ikisini de kaybettik. Başınız sağolsun." Anlamadınız. Anlamak istemediniz. Durun size açıklayayım. Hastaneye canlı canlı 3 kişi olmak için gidiyorsunuz. Çıkışta artık sadece bir kişisiniz. Ölü bir kişi