çöp başlık

sorun değil, iki kişi de yeterli.

eve geldik, yemeği ısıtma faslı, sıradan durumlar. ilk defa gelmiyordu sonuçta. yemeği yerken kaçamak bakışlarını gördüm, sanırım içinde bir şey, bir şekilde bir yumru vardı. gözlerinde biraz korku görmüştüm çünkü, hayal kırıklığına bağlı bir korku. o zamanlar pek algılayabildiğim bir durum olmadığı açık. yemeği yedikten sonra tuvalete gitti, ben de tekrardan su almak için mutfağa gittiğimde, hıçkırık sesini duydum. pek bir şey çalıştığımızdan değildi de, ders çalışıyorduk, bilirsiniz. sorgusuz sualsiz tuvalete girdiğimde ağladığını gördüm, gözgöze geldik özür dilerim diyerek sarıldı bana. arkadaşça. öyle olmalıydı, değil mi? evet. bu arkadaşça idi.
b: asena??? asenaa? noldu
a: benim bir şey demem gerekiyordu ya hani, o oldu.
b: ya ağlama bak ben de ağlıycam şimdi, söylesene çatlatmaa
a: selin seni seviyorum
b: ya ben de seni seviyorum salak arkadaşız işte küsmedik, bu kadar büyüteceğini bilseydim hiç küsmezdim.

orda aslen arkadaşlığı kast etmediğini anlayamamıştım. dersimizi çalıştık, telefonunun çalması ise yola koyuldu. gün böyle bitmişti, o günümüz en azından.