Ankarada, karanfil sokak civarlarında bir kiz vardi hep, nerdeyse her gün görüyordum bankta oturuyor orda burda hep görüyordum. Surekli beyaz giyiniyor nerdeyse, gözleri mavi ama ne mavi taa uzaktan bile belli oluyor Ankaraya gelin gelse ankaraya deniz getirdik ya lan denicek kadar gozleri mavi bi kiz, e bende aşık oluverdim tabi dostlar napayim iste. Bi gün kafaya koydum konusucam diye reddederse reddetsin umrumda degildi. Geciyorum gene ayni yerlerden gördüm gene bi bankta oturuyor. Gittim oturdum yanina, bana bakıp gülümsedi ben bir sey demeden, melek gibiydi. Bi müddet bir sey demedim sonra, Meraba neden hep buralardasin sen dedim. dönüp bakmadı şey pardon tanisalim mi ben ... dedim bakmadi. Sadece tanismak istiyorum tarzi isyan cumlelerine baslamisken bana donup yuzunde mahcup bi ifadeyle elleriyle kulagini ve agzini isaret edip sagir ve dilsiz oldugunu ifade etti. Utandim üzüldüm bir cok duyguyu ayni anda yasadim ne yapacagimida bilemedim kalktim gittim. Neydin sen be öyle melekler nasıl duymaz.