çöp başlık

önce şaşırdım, mesaja bakmak ile bakmamak arasında bile kaldım. heyecanlandığımı dahi söyleyebilirim, bundan sonra ise;
a: özür dilerim, çok özür dilerim. çoook özür dileriiimmm. öğlen yerimize gel.

hiçbir şey yazmadım, affetmiş gibiydim, sanırım. garipti. arkadaşlık gibi değildi, kardeşlik gibi de. bilmiyordum ben de. bir zamana kadar en azından... "yerimiz" diye bahsettiği ise ağaçlık idi, kimse olmazdı genellikle. evler de yoktu. bulunduğumuz semt gereği, fazla kalabalık değildik. ben ise çok heyecanlıydım ders boyu. çıkışta önce biraz bekledim çıkış kapısının orda, beni görmeyeceği şekilde. onun yerimize doğru yürüdüğünü gördüğümde peşinden gidiyordum, ama bir farklılık vardı. başını aşağı eğmiş ve hiçte mutlu gözükmüyordu. oraya gitti, oturdu. bekledim. koşarak gittim, benim adımlarımın sesini duyunca irkilip yüzünü çevirdi beni görünce bir an gözleri doldu, o da kalktı koştu. sarıldık öyle. arkadaşlıktır, çocukluk arkadaşlığıdır. masumdur bilirsiniz. 2 hafta özlem ölüm gibi gelir. geçtik ağacın oraya, özür diledi.
a: ya belki yeri değil ama sana bir şey söylemem lazım, o yüzden sana böyle davrandım.
b: ee kızım ne duruyorsun, söylesene?

(şarkı önerisi; https://www.youtube.com/watch?v=enu8wwbDVDM )