Bu arada yapılan iğnelerden midir olayın stresinden midir bilmem ama gerçekten insan agibini düşünmüyor acemilikte hiç. düşünsen de hiçbitak olmuyor. Yemekler şap yokmuş onu öğrendik.

Yemek demişken. Mardindeki ilk birkaçgün de yemeğe gitmedim. ilk gittiğim yemekte ıspanak, makarna falan çıkmıştı. Titiz adamım ya bizi bulur, çatalı sapladım ıspanağa kaldırdım, bot bağcığı gibi birşey çıktı içinden. Bıraktım tabi hemen yemeği. Bizim devreler "olm nöbetçi astsubaya söyleyelim bak" falan dediler. Tamam dedim. Elimde tabuldot gittik arkadaşlarla komutanların masasına. Nöbetçi astsubayımıza tekmil verdim, komutanım bir maruzatım var dedim. Bi yandan da ıspanak yiyo herif. Komutanım dedim bakın bu çıktı ıspanaktan. Bağcığı gösterdim. Bekliyorum ki yemegi yapanları çağırıp gibertecek. Komutan ne dese beğenirsiniz?

-eeeee yani??? dedi.

Yemin ederim beyin durdu. Söyleyecek hiçbirşey bulamadım. Oğlum hadi gibtirin gidin yemek yiyecez şurda dedi güldü. O günden sonra orda bir daha yemek yememeye karar verdim.