yazıcı olmanın iyi bir yanı da haber merkeziyle falan sürekli içli dışlı olmaktı tabi. Haber merkezi deyip geçmeyin askerle gelen tüm postalar burdaki askerin elinden geçer. Dolayısıyla bizimkilere telefon edip, birkaç giysi göndermelerini ve arasına da cep telefonumu koymalarını istedim. Telefon geldiğinde çok mutlu olduğumu hatırlıyorum. Evi aramak istediğimde ankesörlü bozuk mu, sıra var mı derdi kalmamasının yanı sıra sınırsız ferre izleyecek olmak çok güzel birşeydi. sırf askerde ferre ve film izleyecem diye çarşıdan 64 gb sd kart almıştım. Bu arada taklu tuvaletlere sıçmaya da alışmış, ve o tuvaeletteyken telefondan oyun oynar hale gelmiştim. Şimdi düşünüyorumda ben yıllardır gitar çalan, mesleği sanat olan, dil bilen, 7 nesil istanbullu biri olarak alıştıysam herkes o ortama alışır.