Çarşı yakınlarında öyle bi yer vardı. Saat dokuz gibiydi akşam. Aile odası adı altında üç yataklı bi oda aldık. Bi duşu vardı. Bavul arabadaydı hiç çıkarmamıştık. Herkes duş aldı muskaları bi poşete sardık ıslanmasın diye. Kaç gün sonra rahat bi his oluşmuştu. Kapı çaldı tv izlerken. Kim o dedik delik yoktu kapıda. Tekrar çaldı açtım kapıyı. Kavsümün yanındakilerden biri geldi. Arapça bişeyler okudu odayı karış karış gezerek. Sonra bize baktı. Şuan savaştalar iftritler çok öfkeli ve güçlüler dedi. O an ölümün bizim için kaçınılmaz olduğunu hissettim dünyanın öbür ucuna da gitsek bizi öldüreceklerdi sonrada sülalemizi. Sonra cin pencereye doğru ilerledi aşağıya baktı. Bana gel dedi gittim aşağı bak ne görüyosun dedi. Hiçbişey yoktu sadece park halindeki araçlar ve boş bi yol dedim. Hayır onlardan bazıları senin için buradalar şuan bizi izliyolar dedi kafamdan kaynar sular döküldü aşağıya. Kavsümden haber yok mu dedim titrek bi sesle. allahın izniyle kazanacaklar dedi. Allah yardım edecektir inşallah dedi. inşallah dedim bende o sırada köpek havlama sesleri geldi. Sokağa iki tane iri yarı siyah sevimsiz köpek geldi bize bakıp havlamaya başladılar. Cin aşağı gözünü dikti ve arapça bişeyler söylemeye başladı ben korkudan geri adımlarla annemin babamın yanına oturdum.