tam o sırada kapı onünde duran cinlerden biri arkasına dönüp arapça birşeyler bağırdı. hocayı öldürdüler dedi. gözlerim doldu umudum artık yok denecek kadar azdı. nasıl öldürürler o kendini evini koruyordu dedim. inanasım gelmiyordu. tehdit etmişler kızını öldürmekle. o da az önce apartman bahçesinde boğazına bıçak saplanmış halde bulunmuş dedi. iş gittikçe garipleşiyo ve çıkmaza giriyordu. sanki iletişimde bulunduğum herşey tek tek ölecekmiş gibi hissediyordum. kafamı eğip ağlamaya başlamıştım korkudan. annem ve babam yere bakıyordu korkudan. yüzüne bakmak istemiyorlardı kavsümün. başımı ellerimin arasına bi süre koydum. peki şimdi ne olacak dedim cevap gelmedi. kafamı kaldırdığımda sesin kesilmiş olduğunu anladım gitmişlerdi. annemle babam kafalarını kaldırınca irkildiler bi anda yok olduklarını görünce. sabah ezanı okunurken sesler kesildi içeriden. iniltiler ağlama sesleri uğultular arttı. bi süre sonra onlarda kesildi. annem ben babam dipdibe birbirimize sarılarak uyuya kalmışız. uyandığımda saat 10 küsürdü sanırım. babamla annemi uyandırdım boyunları tutulmuş uykusuzluktan ve korkudan gözleri kızarmıştı. ses seda yoktu evin içinde hadi yere geçin dedim en içe annem yanına babam bende babamın yanına geçtim bi iki üç saat kadar da o şekilde uyumuştuk.