okul hayatım bitmiş gibi bişeydi. hiç kimse arayıp sormuyordu. bu bela aileme sıçramıştı. şimdi annem baban hariç sülale tehlikedeydi. tek umudumuz kavsümdü. ne zaman haber gelecek ne olacak ne bitecek bilmiyorduk bi lokantaya girip bişeyler yedik boş boş kimse tek kelime konuşmuyordu. herkes boş boş havaya bakıyordu. yüzükler olmasa kemiklerimizi tuzla buz edeceklerdi. hissediyorduk varlıklarını belli ediyorlardı kaç tanelerse artık. kavsüme de düşman bi kitle oluştu. ne kadar da üst düzey bi cin olsa ailesini öldürmüştü. o hem kendini hemde bizim kıçımızı kurtaracaktı. ama nasıl ? yemeği yedik çıktık geçtim direksiyona eve giderken o kadar dalmışım ki bi kaç defa kaza tehlikesi geçirdik. eve geçtik. oturduk. gittim oturma odasına yatak döşek getirdim oturma odasına o sırada banyonun kapısına içeriden bişey yumrukla vurup inliyordu. korkudan giblemiyordum. her yerimizdelerdi. odaya gittim. anne baba dedim sakın ha sakın muskalarınız yüzükleriniz ne olursa olsun çıkmasın. evin içindeler dedim. ikiside yutkundu. beti benizleri atıktı zaten iyice sarardılar. yatakları kurdum. gümbürtünün içinde uyumuşuz sabah ezanına yakın zil çaldı. kapıyı açtım. bi anda titredim. kavsüm gelmişti yanında iki cinle. odaya getirdim annemle babam yataklardan fırlayıp kollarıyla birbirlerine sarılıp oturdular korkudan anne baba korkmayın dedim. selamünaleyküm dedi. aleykümselam dedik hep beraber.