/i/Korkunclu

Korkularımız yaşamımızı yönlendirir.
    başlık yok! burası bom boş!
  1. 1.
    0
    Gözlerimi hastahane de açtım yanı başımda annem ve babam hıçkıra hıçkıra ağlıyordu nasıl oldu dediklerinde hiç bişey anlatamamıştım nedenini bilmiyorum.
    Evet beyler bu yaşıma kadar sirkan hep beni rahatsiz etti kimi zaman annem kimi zaman babam kimi zaman dayım şeklinde görünüp benimle oynayıp saçlarının yağını bulaştırdı.

    Olaylar ilk böyle başlamıştı alışmıştım artık gördüğüm zaman pek şaşırmıyordum ve sıradan insanmış gibi onunla yani sirkanla konuşuyordum.

    Ama bu sıralar yolunda gitmeyen birşeyler vardı beyler sirkan gereğind en fazla sık görünüyor ve benimle hiç konuşmuyor pek umrumda değil di aslında ama genede alışmıştım ve bana garip gelmeye başlamıştı.

    Edit: imla
    ···
   tümünü göster