aşk acısıda neymiş

Öncelikle s.a beyler. Bundan bir buçuk ay önce allahın izni ve babamın iyi olan maddi durumu sayesinde umre ziyaretimizi ailecek yapmış bulunmaktayız.

Anlatacağım hikayede umrede tanıştığım ve çok sevdiğim murat abi üzerinedir.

Beyler murat abiyle aynı gruptaydık oda kendi ailesini getirmiş.4-5 yaşlarında bie oğlu var adı yılmaz. Bide ablası. Neyse tavafta filan yılmazı ben almıştım omzuma abi yorulmasın diye. Baya her günümüz beraber geçiyordu zaten. Yılmazlada iyi anlaşıyordum. Baya hiperaktif bi çocuk yılmaz. Ama bir o kadarda tatlıydı.

En son dönüceğimiz gün otobüsteyiz benim kafa bi gidiyor bi geliyor. Bilenler vardır dönüşte meedine veya mekke havalaimanından gelmiyorsunuz. Cidde dış hatlar terminalinden gelmek zorunlu. Yol uzun olunca uykumda var o kadar yorgunluktan sonra. Neyse işte. Arka koltukta murat abi yanındada gruptan bi abi var konuşuuorlardı o ara uyandım.

M-murat abi y-yanındaki abi

Y-senin çocukta baya şirin tarzından bişey söyledi

M- benim bu ikisinden başka bir kızım daha vardı. Doğduğunda akdeniz bişeyi (anemi değil beyler) hastalıkla doğdu. Böyle ama görsen o kadar güzeldiki masmavi gözleri vardı. Bakmaya doyamazdı annesi. Doktorlar söylemişti zaten uzun yaşayamaz diye. Bir iki yaşına gelemeden vefat etti. Ama eşim hiç ağlamadı isyan etmedi. Belkide o yüzden bu kadar güzel bir hayata sahibiz. Dedi

Ben bu sözleri duyunca tüm uykum kaçtı beyler. O kadar zaman dipdibe olduğunuz bir insandan duyunca insan bir garip oluyor.

Umreden döndüğümde sevgilim benden ayrılmıştı (başka bi sebep amk umre yüzünden kızmı ayrılır) başta depresyona filan giricek oldum hafiften. Sonra aklıma murat abi geldi. gibmişim aşk acısını bizimkide acımı lan demiş yoluma bakmıştım.

Edit: geçen gün murat abiyi aradım. Antalyaya taşınıcakmış onlarda.(antalyalıyım). Ev filan almışlar. Yılmazı sordum okulu filan ayarlamışlar. Senin izinden gitmesini istiyorum dedi.

Özet: bazı acıları tatmadan aşk acısını en büyük sanmayın amk