kapıyı çaldık. hoca açtık gelin dedi. oturma odasına girdik. benim mektubu verdiğim genarali içeride ayakta dikilip dik dik bakarken görünce korkudan bi adım geri attım görür görmez. hoca korkma gel dedi. çekine çekine girdim. babam anladı onun anlattığım cin olduğunu garibim annem hala çakmamıştı. generale adını sordum. kavsüm dedi. adı kavsüm bi müslüman cin. çok zamandır yaşıyo ve müslüman cin topluluklarında bilinen üst düzey bi cin ve karışık dinlere menzup cinlerin içinde barışı sağlamakla yükümlüymüş. hocaya anlatmış. hocayla arkadaş gibiydiler. annem koltuğa yapıştı korkudan kadın yere bakıyordu. babamda öyle. hocam şimdi ne olacak dedim. kavsüm bana bak dedi. yüzüne baktım. gözleri yine kertenkele gözüne dönüp bana çok kötü bi belanın içindesin dedi. anneme babama baktım bizi duymuyorlardı. farketmiyorlardı ikimizin konuştuğunu hocaya ve kavsüme bakıyorlardı. sanırım onu normal oturuyor olarak görüyorlardı. yüzü insandan değişip iğrenç bi görünüm almaya başlayınca kafamı yere eğdim. korkudan görmek istemedim. devam etti konuşmaya. karısıyla kardeşini öldürdük. ikisininde öfkeleri çok fazla. ne yapacabileceklerini bilsen şuan ölmek için yalvarırırsın bana dedi. ağlamaya başladım. anneme baktım seslendim anne dedim ne duyan var ne gören. seni duyup göremezler dedi. bana bak diye bağırdı. baktım yüzüne. tarifi imkansız iğrenç birşeydi. korkudan titrediğimi görsede aldırmıyordu. ne yapmam lazım dedim. hoca sana ve ailene birer yüzük verecek onları hep takılı tutacaksınız parmaklarınızda. çıkardığınız bir an da yakalarlarsa sülalenizi ortadan kaldıracaklar dedi. hıçkırarak ağlıyordum. sonra göz yaşlarımı silip tekrar yüzümü kaldıracakken annem sen ağlıyor muydun oğlum dedi. kavsüme baktım insan kılığında başka tarafa bakıyordu anne yok bişey dedim. görmemişleri duymamışlardı aramızdaki konuşmayı.