ellerim titreye titreye tv yi geri çevirirken elim tv masasının altına geldi. bi pürüz hissettim. bu ne acaba diye eğildim bişey göremedim. telefonun flaşını açıp baktığımda gördüklerim karşısında şoka girmiştim. elif yazıyordu. kazınmıştı. bi idam tahtası üzerinde kollar bacaklar vardı. elifin resminden kesilmiş kafayı da oraya yapıştırmışlardı. bi anda attım kendimi yere besmele çekmeye başladım. nefes alış verişlerim hızlandı. o ürpertiyi yine hissettim o an tam arkamdaydı. korkudan altıma sıçıyordum. arkama bakmak istemiyordum sanki ensemde biri nefes alıyormuş gibi. sesli bi şekilde besmele çekmeye başladığım anda vücudum kilitlendi yere yığıldım. kaburgalarımın çatırdadığını hissetmiştim bişey beni öldürmeye çalışıyordu. gözlerim açıktı. ellerim serbestti dışarıdan bişey değildi içeriden bişey beni kemiriyordu sanki acılar içinde yerde kıvranıyodum. bağırmaya başladım. avazım çıkana dek. gözlerim karardı. ayağa kalkmaya çalıştıkça sanki daha da dibe batıyodum. içimden besmele çekmeye devam ediyodum. bi süre sonra ayağa kalkmayı başardım sendeleyerek anahtarı aldığım gibi evden dışarı çıktımıştım. muskama baktım boynumda değildi. o yüzden böyle oldum iyice hissettirmeye başladılar kendilerini. dışarıda mı düşürmüştüm ? boynumda bi ince zincirle bağlıydı.