Ulan ilk başta sadece üzülürüm biraz sonra uyuyakalırım derken ekrana damlayan yaşları durduramamaya başlıyorum.Çok içim acıyor, hıçkırıyorum, nefes alamıyorum, Söz verdiği yeri tekrar tekrar okuyorum. 1 ayda bütün her şeyimi adadığım kızın 2 kelimeyle gibtirolup gitmesine öyle bir ağlıyorum ki beyler, bi listeyi düzenlerken saate baktığımda 12ydi bi de sabah ezanı okunurkenki yüzümdeki şaşkın ifadeyi hatırlıyorum. 6 saat aralıksız nasıl ağlar ulan bir erkek, babam beni sadece bi kız için gözümden yaş geldiğini görse evlatlıktan reddeder. Ezandan sonra bu şekilde düşünüp güzel bi duş alıp uyuyorum.
Uyanıyorum ertesi gün ablam ve annemle bi kahvaltı yapıp çıkıyorum, cumartesi diye müritlerle toplanıyoruz gene, gündüz biraz içiyorum, ama kafam gelmiyor. Sonra akşam eve gitmeden de biraz, ama hiç bi etkisi yok. Pazar günü de farksız geçiyor.
Pazartesi oldu içmenin etkisiyle biraz geç kaldım, kafam zonkluyor 9 buçuk gibi derse girdim hocadan özür dileyip, boş bulduğum yere oturdum.2 günüm zehir gibi geçmişti, cansudan geriye kalan sadece şiş göz altlarım, baş ağrısı ve uykusuzluk kalmıştı.
Cansu en önde oturuyordu o gün, sınıfta arada espri yapılıyordu, nedense en çok cansunun gülmesi duyuluyor. Hani gerçekten inat olarak mı yoksa bu kadar mı umursamaz ulan diyip sıraya yatıp uyuyorum.