Burada anlatılanlar siz inandığınız kadar gerçek, inanmadığınız kadar yalandır. Fazla takılmayın. Siz bu anlatılanın neresindesiniz ona bakın.

2003 yılında lise bitti. Ne yapsak acaba okusak mı işe mi girsek diye düşündüğümüz zamanlar. Kanımızın hızlı aktığı zamanlar. Şimdiki gibi facebook vs gibi sosyal iletişim araçlarının olmadığı cep telefonu olan adamın zengin sayıldığı günler. Telefonların kılıflar içinde belde taşındığı günler. ( vay aq ne günlerdi be ) Daha deli yürek yeni bitmiş kurtlar vadisinin fragmanları yayında. Ajda Pekkan 14 yaş daha genç düşün artık. Kısa çorap bizim mahalleye uğramamış henüz. Cd lerin Maltepe pazarında satıldığı ( genelde içinden ferre çıkar ) zamanlardı. Yabancı müzik dinleyenlerin küpe takanların totoş kabul edildiği zamanlar. ( ülke nereden nereye gelmiş aq, gittikçe asimile oluyoruz sanırım  )
işte böyle zamanlardan bir gün evin kapısı çaldı. Mahalleden komşumuz olan Alper gelmiş annem içeri davet etmiş ama içeri girmemiştir. Benimle konuşmak için dışarı çağırıyordu. Alper sessiz sakin ama düzgün bir çocuktu. Evimiz müstakil olduğu için girişteki büyük balkonda oturduk, hoşbeş iki muhabbetten sonra gelişinin sebebini anlattı. Alper 1 yıl önce yurt dışına okumaya gitmiş. 1 yıldır yurt dışında okuyormuş. Bu yıl için kontenjan açılacağından bahsetti ve benimde gelmemi istedi. ( Okulun ismini vermeyeceğim) Okul hakkında konuştuk sohbet ettik ben bazı notlar aldım vs derken Alper gitti. Yaktım bir sigara düşünüyorum.
Yurt dışı
Üniversite.
Gelecek
Hayaller

Annemin sesiyle irkildim bir an, içme şu zıkkımı diyordu kapıdan bakarak. Of tamam diyerek söndürdüm sigarayı ve girdim içeri. Okul hakkında biraz araştırma yapayım dedim, internetten baktım ama çok detaylı şeyler bulamadım.

1 ay kadar gezdim tozdum aylak aylak yaşadım hayatımı, Ne yapacağımı bilemeden. Ailenin oluşturduğu baskıyı az çok bilirsiniz. Her akşam yemeğinde babanız sorar ne yapacaksın diye, anneniz evde kavga çıkmasın diye dua eder. Yaşarsınız sadece günleri, zaman akıp gider. Her gün yeni bir stres yeni bir sıkıntı karşılar sizi. Hergün elalemin oğlu şunu yapmış bunu yapmış şurayı kazanmış burayı okuyor diye haberler gelir. Bu aslında mesajdır size. Artık gitmenin zamanı gelmiştir.

Kavga ile biten bir akşamın sabahında Alper aranın. Buluşmak için kızılayda bir cafe kararlaştırılır ve yola çıkılır.
Artık karar verilmiştir. Gidilecektir bu ülkenden, Neresi olursa olsun, gidilebilecek en uzak noktaya gidilecektir.
Alperle sohbetten sonra tüm detaylar alınır ve başvuru için neler yapılması gerektiği belirlenir.

Nerden bilebilirdim tüm hayatımın ülkeden binlerce kilometre uzakta değişeceğini.

1 ay kadar pasaport vize işleri sürdü. Bu süre içinde tüm arkaşlarla buluşuldu gezildi tozuldu vedalaşıldı.
Lisedeyken kızlarla aram hep iyi olmuştur. Tabi şimdiki nesil kızlarla aram iyi diyince sadece gibişmek olarak baktığı için anlamazlar. Siz yeni nesili gibtir edin. Kız arkadaşlar içinde ebru isminde sarışın mavi gözlü bir kız vardı. 170 boyunda ince uzun bir kız. Aynı okuldaydık ama ortamlarımız farklıydı. Bu kız benim gideceğimi öğrendikten sonra benimle daha fazla konuşmaya başladı. Niye gittiğimi, burada bir ünv.de neden okumadığımı vs. Bu arada kızın sevgilisi var mıydı yok muydu ? bilmiyordum. Fazlada umursamadım, nasıl olsa gidecektim 1 hafta sonra.

Ebru 1 hafta boyunca hep bahanelerle bana ulaştı, sohbet ettik ama arkadaş olarak. Gitmeme 2 gün kala kendisini unutmamamı söyledi. Kağıtlara msn ve ICQ (dönemin modası yeni nesil bunuda bilmez) adreslerini verdi.