Beyler her şey ebesinin amı gibi olsa da aslı hocamın bana "iyi" demesi üzerine yoğunlaştım. Bilen bilir ege üni. etrafı hep eczane doludur nöbetçi bi eczaneye girdim.
A-Aslı S-Sherrock

A-Hadi gir al ben bekliyorum, dedi.
S-Tamam hemen gelicem, dedim.

Eczaneye girdim.Bir üçgen atel. Ferro sanol kan hapları. ibuprofen ağrı kesici ve bel korsesi ile dikloron+muscoril amp. istedim. Eczacı istediklerimi hazırlarken. Gözümle dışarıdaki aslı hocamı kestim telefonla konuşuyordu. Sanki biriyle kavga ediyor gibiydi. nişanlısı olma ihtimaline karşın sinirlerim alt üst oldu. Eczacının "tamamdır." sesiyle irkildim ve parayı ödemek için arkamı döndüm.
E-Eczacı S-Sherrock

S-Ne kadar yaptı?
E-74 tl.
S-Bi saniye, diyerek cüzdanı karıştırmaya başladım. ve cebimdeki son 100 tl nin 74 tl sini verip aldım. "iyi günler" diyip arkamı dönüp çıktım.

Evet beyler hayatımdan 1 hatta 2 seneyi kaybetmem tam da burada başlıyor.

Dışarıya çıktığımda hayatımda yaşadığım en büyük dramı yaşadım. Aslı hoca gitmişti.
Her yere baktım yakınlardaki her yere. O da beni arıyor ihtimali ile eczanenin önüne geri döndüm ve tam 3 saat boyunca bekledim. Ama gelen giden olmadı. Hastaneye gittim."Refakatçimi bulamıyorum." dedim. Hastaneden çıkış yaptığımı falan söylediler. Şuan çok samimi olduğum acil güvenlik görevlisi ile konuşmam:
G-Güvenlik S-Sherrock

S-Abi allah aşkına şu halime bak hastaneden çıksam ne olacak allah aşkına bi anons yapalım bari.
G-Kardeşim anlıyorum ama yasak yatış olmayan hastanın anonsu.
S-Abi allah aşkına ya annemler bıraktı gitti tek refaketçiyi kaybettim numarası yok olsa arayıp bulucam bi kayıtlardan bakalım.
Güvenlik abi halime acıdı heralde "iyi gel bakalım" dedi ve telsizden bir arkadaşını anons edip yanına çağırdı. Arkadaşı gelince. Acil servis Sorumlu Hemşiresinde olduğu için dosyalar(bu arada saat sabah 4.30 falan) konuştuk ama "3. kişilere bilgi vermemiz yasak falan" mırın kırın etti."Hemşire hanım burada 3 kişi yok ben hastayım o refakatçi" dedim "kaybettim bi yardımcı olun" dedim ama nafile vermedi huur evladı. Yapacak bişey yok diyerek saat 5.30-6.00 gibi güneş doğarken acilin az ilerisindeki banklarda hayatımda ilk defa böyle bir acı ile ağladım...