Soğuk adımlarla uzun koridorda ilerlemeye başladım, henüz öğle olmasına rağmen içerisi kapkaranlıktı, yırtılmış perdeler parkelerdeki tırnak izleri orttamdaki sessizlik insanı bir hayli geriyordu.

Bir süre etrafı gezdim... Hiç bir şey yoktu, bom boş bir ev diyecekken alt kattan büyük gürültüler gelmeye başladı, bu sokuk evin bir de bodrumuyla uğraşacaktım.

Bodruma doğru ilerledim, aşşağı doğru indikten sonra korkunç bir tabloyla karşılaştım, bir sürü insanın üstü örtülmüş, çürümüş bir şekilde dim dik duruyorlardı, artık delirmeme az kalmıştı... Koşarak evden çıktım motoruma atlayarak eve geldim, 3 gün sonra babam ve annem eve geldiklerinde taşınmamız için yalvardım, kısa bir sürede başka bir eve taşındık, acaba bu beladan kurtulmak bu kadar kolaymıydı?..