Okul kapanmak üzereydi. Delirmeme rağmen okulun ikinci dönemini teşekkür belgesiyle geçecektim. Okul turnuvalarından da çıkarılmıştım. Attila’yı aramaya başladım bu sıralarda. Gizem’le konuşmayı bıraktım ilaçları almıyordum da artık.
O akşam Attila geldi. Parka doğru sessizce yürüdük. Hiçbir şey söylemiyordu.Bir banka oturduk. Konuşmayı başlattım.
+Eskiyi özledim sanırım…
-Bu bir şeyi değiştirmiyor
+Beni sürekli Attila olmam için ikna etmeye çalışıyordun
-Öyle fakat sen her şeyi bırakmadan önceydi.
+Nasıl yani ?
-Bu yolda beraberdik seninle ama sen ilaçlar kullandın beni bitirmek istedin. istesende yapamazsın bunu ben o kafanın içindeyim ve ordan beni çıkarman gerek. Haplarla sadece beni orada uyutursun kullanmadığın zaman ise benim uyanmamı sağlarsın.
+Seni uyandırğıma göre ?
-Alter az çok neler olduğunu biliyorum düşüncelerimiz hala aynı sadece taşıdığımız kimlikler farklı …
+Dostum ben eski günleri özledim artık
-Gizem’e ragmen mi ?
+Evet
-Peki anlaşalım eğer üçüncü aşamayı yaparsan ben sonsuza kadar senin kimliğinim ve bu sonsuza kadar devam edecek eğer ben olmaya devam edersen sadece beni aynada göreceksin…Rahatsız etmek yok Gizem’e karışmak yok.
+Kabul,bir şey soracağım sana ?
-Sor
+Neden Attila adın ?
-Bu adı bana sen verdin. Hatırlamıyor musun en sevdiğim liderdi Attila Han.
+Öyleydi tabi onun gibi güçlü olmayı istiyordum
-Öylesin zaten merak etme….