Kara kutunun aslında turuncu olduğunu bilmediğimiz zamanlardı. Küçüktük bir avuç leblebi tozu bizi mutlu etmeye yeterdi. Arif
Manchester a o golü daha atmamıştı.
Sonra ne mi oldu büyüdük o sokaktaki samimiyeti iş hayatımızda bulamadık. Sevdiklerimizi kaybettik. Sonra büyümekten vazgeçip küçük insanlar olalım dedik olduk. Fakat elalem sevmedi bizi biraz büyüyün dedi. Sabah çay içer simit yerdik şimdi kahvemizle çörek yiyoruz. Doğuyla batı arasında arafta kaldık. Maça sonradan katılan çocuk gibi arada abiler kötü oynuyon deyip karşı takıma atar ya öyle olduk.Git gel yaptık ama güzel boşalamadık kapı açıldı içeri umutlarımız girdi napıyon amk dedi üstünü değiş gidiyoruz dedi. Gittik itelendik ordada sen yalnızlığı seviyon amk dediler yalnız bıraktılar bende diyemedim nasıl huur çocuklarısınız lan diye. Alıştık sonra yalnız olmaya yalnız kalmaya.
Alıştık yalnızda mutlu olmaya...