Bir anda zihnimdeki fırtına sona erdi ve irkildim. Refleks ile birlikte arkama dönüverdim. Yaşlı dedeyi o halde gördükten sonra kendimi camide bile güvende hissetmiyordum. Neyse ki imammış. Ben yaklaşık 1-2 saattir oturmuş öylece bekliyormuşum. imam şaşkın bir şekilde bana bakıyordu. "Gözlerin" dedi ve yutkundu. Hemen ağzını oynatmaya başladı sanırım dualar okuyordu. Cebimden telefonu çıkarıp gözlerime baktım fakat hiçbirşey yoktu. Gayet normaldi. Nolmuş hocam birşey yok ? dedim.