15 tatiline girmeden sınıfımdan ve diğer sınıflardan muhabbet kurmuştum haliyle Gizem’le de.Dostlarım bana sövmeyin lakin okulun kapanmasını istemiyordum. Göz görmeyince gönül katlanırmış ama ben katlanmak istemiyordum.Ben Gizem’i eve atmak istiyordum artık.
istesem de istemesem de karne günü geldi çattı. Sınıfın parlayan yıldızı olan ben o dönem takdirle geçmiştim-1. dönem 85 ortalamayla-.Bu matematikçi muallak bana iyi davranmaya da başlamıştı asıl dert bu bin değildi zaten .Karne gününde hafif beni öven bir konuşmasıyla tarih öğretmenimden aldım karnemi. Karneyi alırken tek yaptığım şey sınıfı gözlemlemekti. Hayranlık duyan bakışlar vardı fakat kıskanç bakışlar beni daha da tahrik ediyordu ve ilk aşamayı tamamladığımı o bakışlardan anladım. Bundan sonrası birinci aşamayı rutinleştirip diğer aşamaları bitirmek olacaktı.Bu sıralarda size kıskanç bakışların beni tahrik ettiğini söyledim fakat bu bakışların altı kibri barındırıyordu.Bu yüzden yeni rakiplerim yüzünü göstermişti ve maskelerini düşürmeye başladılar .Yeni rakiplerim eşkıyalar ve ineklerdi artık. ineklerin sinsi planlarına kafa tutabilirdim ama eşkıyaların şiddeti ve öfkelerinden kendimi savunmam yeri geldiğinde saldırmam gerekiyordu. ikinci aşama böylelikle kesinleşti ikinci aşama eşkıya sorununu çözmek olacaktı…