GÖK - KURT OĞUZ HAN’A YOL GÖSTERiYOR

Oğuz Kağan Urum illerine akın yapmadan önce bir yerde konaklamış ve derin bir uykuya dalmıştı...
Çadırları kurdurup, derin uykuya daldı.
Tam tan ağırıyordu, çadıra bir nur daldı.
Bir erkek kurt göründü, ışıkta soluyarak.
Bir kurt ki, gök yeleli.
Bir kurt ki, göm gök tüylü.
Bakıyordu Oğuz’a ışıkta uluyarak.
Döndü bu Kurt Oğuz’a tıpkı bir insan gibi.
Ağzından sözler döküldü, tıpkı bir lisan gibi.
Dedi:
‘Ey! Ey! Ey! Oğuz ey. Bilirim ne dilersin. Urum’un illerinde, savaş uğraş istersin. Ey Oğuz! Askerini, ben kendim güdeceğim. Ordunun en önünde, kendim yön vereceğim.’
Toplattı çadırını Oğuz bunu duyunca.
Ordusuna gidince hayretle gördü şunu:
Bir büyük erkek bir kurt, askere öncü gibi!
Gök tüylü, gök yeleli, yol veren izci gibi!
Yürür durur önlerden.
Nihayet durdu Gök Kurt nice sonra günlerden.
Duruverdi Oğuz’un ordusu da ardından.
Bir nehir vardı. idil - Müren adında.

Oğuz Kağan destanını binlerce yıl önce yazanlar Işık halesi içinde ortaya çıkan “Gök Yeleli”, ve “Gök Tüylü” erkek kurtla acaba binlerce yıl sonrasına nasıl bir mesaj ulaştırmak istemişlerdi?
Bilinen hiç bir hayvanın ışıklar içinde görünmesi mümkün olmadığına göre, bu kurtla anlatmaya çalıştıkları sır neydi?

Binlerce yıl öncesinin gizemleri arasında dolaşmaya devam edelim...
Büyük Hun imparatorluğu kurulurken, Hunlar’dan başka Orta Asya’da güç sahibi olan başka devletler de vardı. Bunlar arasında Yüe Çiler ve Wu - Sunlar, önemli bir yer tutuyordu. Çin tarihlerinde anlatılan “Kurt” ile ilgili en eski efsane Wu - Sunlar’a aittir. Bu efsanede az sonra ayrıntılarıyla göreceğimiz Uygur ve Gök-Türkler’in kurtla ilgili efsanelerindeki tüm özellikler aşağı yukarı büyük bir benzerlik taşıdığı için, Wu-Sunlar’la değil, Uygur ve Gök-Türklerle devam ediyorum..