Namaz kıldığımı hatırlıyorum. Vede sabah namazına. Camlar açıktı yaz günüydü. Müezzinin okuduğu ezan beni çok etkilemişti. Öylece uyanmış, ezanı dinlemiştim. Bu ezan hiç bir şeye benzemiyor beyler benden size söylemesi. Çok derinden vuruyor insanı. Yatağımdan kalktım ve lavaboya gittiğimde kendimi sorgulamaya başladım beyler . Ne yapıyordum ben ? Hayatımın en güzel yıllarını zevk-û sefa içinde heba ediyordum. Vede hiç pişman değildim tâ ki ozamana kadar... Bildiğim kadarıyla abdest aldım. Ama öyle daha öncesiler gibi baştan savma değildi. Çok yavaş ve en güzel şekilde almaya çalışmıştım. Daha sonra sabah namazını edâ ettim. Belki 2 rekatlık farz namazı yarım saat kıldım beyler. Çünkü çok hüzünlenmiştim.. Sonrada uzun uzun tevbe ettim Allah'a. Yalvardım beni affetmesi için.. Çünkü başka af dileyeceğim kimse yoktu. "O Rahmandır ve rahimdir " Belki gözlerim kızarana kadar ağladım. Ben yatağıma tekrar döndüğümde güneş doğmuştu bile. Evet arkadaşlar hayatımız bu hayat ile sınırlı değildir bunu bilmenizi isterim. Belki sizin dönüşünüzde ezan olur belki selâ olur bunu ancak Allah bilir. Siz siz olun geç değilken tevbe edin.