Varacağımız yeri biliyor gibiydim. Eski köhne bir mezarlığa varmadan sürekli bir şekilde kendimi yatağımda kan ter içinde buluyordum.

zütürülmediğim zamanlarda ise yüzümün önünde bağırılarak uyandırılmaya yataktan itilmeye çekilme devam ediyordum. Böyle bir hayat düşünün her gece insan bir yerden sonra alışıyor bile başka bir gece yine uyandırıldım ve bazen havada sürüklenerek bazen yürüyerek malum yere doğru yaklaşmaya başladık.

Sanki belli bir çizgi varmışta o çizgiyi aşmışız gibi hissediyordum. Bu sefer çok yaklaşmıştım ama mekanın kasvetini dağıtan bir parlaklık vardı o gece orda…

Yaklaştıkça onun beyaz parlak ışık saçan bir kadın silueti olduğunu gördüm. O esnalarda yanımdakilerin ilk defa konuştuklarını duydum dili tarif edemem daha önce duymadığım bir dil ve aksandaydılar. Biraz daha yaklaştıktan sonra kadın ellerini yere doğru açarak yaklaşmaya başladı yanımdakiler ise yüksek sesle homurdanarak beni fırlatarak uzaklaşmaya başladılar korkmuşlar mıydı, beni teslim mi etmişlerdi, bilmiyorum sadece memnuniyetsiz şekilde uzaklaşmış gibiydiler.

Bilmiyorum benim tarifim bu. Tekrar yatağımdaydım fakat kan ter içinde değildim sadece garip bir rahatlama güven duygusuyla… Buda yıllarca sürdü. Bir daha bunları hiçbir zaman yaşamadım...