Mutluluğu anlatacağım. Geçen arabayla eve gidiyorum. Ara sokaklardan gidiyorum ki çabuk eve gideyim diye. Pop şarkı dinleyen bir panpanızım. O gün radyoda gezerken Ahmet kayanın Ağladıkça şarkısı çıktı. Son ses olmasa da orta düzeyde dinleyerek gidiyorum camlar havadan dolayı sonuna kadar açık. Yokuş aşağı inerken iki tane 8-9 yaşlarında erkek çocuğu gördüm. Yanlarından geçerken biri "abi abi" diyip cama yapıştı. "Abi biraz durur musun şarkıyı dinlesek?" Diyip kafasını eğdi. Hallerine üzülüp durdum. Atlayın dedim. Aldım arabaya karnınız aç mı ? Diye sordum. O gece karınlarını doyurup güzel şarkılar dinlettim ve ceplerine 20 şer lira koydum. Özetle o gece o çocukları belki de hayatlarında oldukları en mutlu günü yaşattım çocukları mutlu edin beyler. Ülkenin geleceği onlar. Kızıp bağırmayın. Adet yerini bulsun Buda böyle bir anımdır.