Hafifce başımı kaldırdım, muzipce bir gülümseme ile,
Merhaba kızlar dedim.
Aysun: Merhba seko nasılsın?
Ben: iyim sen nasılsın?
Aysun: iyi ne olsun, bak yanımda kim var.
Şasırmış gibi yaptım ilkte, sonra:
aa ebru, sen nasılsın?
Ebru değişik bir kızdı, okulda sessiz içine kapanık ice dönük karakteri olan biriydi. Sanat alanında, felsefe alanında, din alanında, hocalarımızın parmakları ile işaret ettiği kişiydi.
Güzel kızdı aslında, ama dediğim gibi benim ilgimi o zamanlar kızlar pek cekmiyordu, varsa yoksa metin2..
Ebru cevap verdi geçte olsa.
Eehhh iyim sen nasılsın, güzelce bir gülümseme ile..
Bende iyim dedim. Aysun, Haydi biraz yürüyelim dedi, onları durağa doğru bende int kafeye doğru gidiyordum.
Cebimde 50 kuruş vardı, yarım saat oturabilirdim anca. Onada bugün gitmeyeyim dedim kafeye.
Ebru ile aysunu durağa bırakıp ben de eve geçtim. Babamın supriziyle karşılaşmıştım.