Bu haberi alınca evdekilere söylemeyip sürpriz yapmaya karar verdim. Ertesi gün tabur içtimada komutanlarımızdan biri ingilizcesi iyi olanlar el kaldırsın dedi. Koca taburda 5 kişi el kaldırdık. Bizi alıp başka bir daireye zütürdüler ve çok basit bir sınava soktular. 2 Gün sonra o sınavdan 3 kişi geçtiğimizi, bizim eşyalarımızı hazırlamamızı söylediler. Evdekilere haber verdim. Arkadaşlarla da aramızda konuşuyoruz "kesin nato ile ilgili bi şey" ya da "turistik bir bölgeye falan gidicez ingilizceyle ne iş olur ki başka" gibi teoriler ürettik. Bu arada bulunduğumuz birlik en çok kıbrısa dağıtım yapıyor hatta komutanlar brifing veriyordu işte havaalanında askeriyeden verilen kağıt gösterilecek vs diye. Sonraki günlerde bize bir haber gelmedi. Dağıtım günü geldi çattı, herkes er gazinosuna dağıtm yerleri açıklanıyor dediler. Bikere çavuş eğitimdeyim, ingilizce sınavına girmişim geçmişim, benim yer kesin güzel gelecek, pgiboloji o. sıradan açıklıyorlar yerleri. Bilmemkim, ankara, gel imza at. Bilmemkim Kıbrıs, gel imza at. izmir bilmemnere komutanlığı , bodrum bilmemne okulu , gırla gidiyor. Elimde lipton ice tea var heycandan açamadım bile. Dağıtım okunuyor dediler diye elimde kapalı kutu ice tea, dağıtımım okunacak imzalayacağım ve keyif yapacağım. Benden bir sıra önce badim var. Adı yusuf olsun. Çocuk aslen giresunlu. istanbulda ikamet ediyor, bize de yakın yani. Komutan okudu "Yusuf *** istanbul maslak bilmemnere sanayi okulu" ulan çocuk yuppi dedi bağırarak düşün. Gitti imzaladı. Sıra bana geldi. Komutanda astsubay makara bi adam. ismimi okudu yüzünü buruşturdu "Mardin-Sayın kışlası gel imzala" dedi. elimdeki kutu yere düştü. Trakyalı "hiiiiii" dedi. işte anksiyete bozukluğu hastalığım o an tekrar nüksetti. gittim imzaladım ama beynim uyuşuk yani. Bekliyorum ki biri çıkacak şaka şaka sen de istanbul falan diyecek...