Evet artık büyücü kulesinde işe başlamıştım ve çok memnudum işimden babama ve anneme mektup yazdım. Onlar da çok mutlu oldular, gururlandılar.Bu arada bizim kışlada Cemre adında bir okçu vardı onunla da kaynaşmıştık baya ve aslında aşıktım ona Ali de bunu biliyordu ona da söylemiştim.Ben kulenin gece vardiyasından sorumluydum yani akşam saat 7 den ertesi gün sabah saat 8 e kadar. Cemre ve Ali de gece vardiyasında çalışıyor du oda bizim gibi kule görevlisi çok şükür. Eğer orduda olsaydı vay haline,her asker maalesef sadece 1 savaşda yer alabiliyor.Çünkü savaşların sonunda savaşan askerler geri dönmüyor ve orduya katılmıyorlar emekli oluyorlar ve evlerine geri gönderiliyor. Nedeni ise çok eski bir batıl inanca bağlıdır savaşdan sonra ki askerler güçsüz düşer ve bütün bilgi, yetenek ve eğitimlerini unuturlar.Her neyse biz gece vardiyasında Cemre,Ali ve ben konuşurken birden o da ne!Çok büyük bir gürültü ile ordu yaklaşıyordu yani bize saldırmak için. Hemen köy halkı evlerine kaçtı herkes evine girdi biz ise savaşmaya hazırdık. Benim kuleme doğru gelen bir barbar sürüsü vardı ve çok öfkeliydiler bir yandan Cemre ve yanında ki diğer Kule okçusu onlara ok atarken bir yandan ben barbar sürüsüne şimşekler yağdırıyordum bu benim ilk savaşımdı ve kazanıyorduk düşman ordusu git gide yok oluyordu...