Ben de uyumayı denesem de uyuyamadım. saat 6 buçuk civarındaydı. Erkenden gideyim ne olacaksa olsun dedim kendi kendime. Dayımlar para vermiş, bizimkiler para vermiş, otobüs mü beklerim, hemen bir taksiye atladım ve Merkez Komutanlığına dedim. Zaten çok uzak değilmiş. hemen geliverdik. Nizamiye kapısına vardığımda kapıdaki askere teslim olmaya geldim efendim dedim. Daha rütbe ne o kim bilmediğimden onbaşı pırpırı bile "bu kıdemli bi abimiz" etkisi uyandırdı bende. Bavulumu xrayden geçirmelerine rağmen içini de elle kontrol ettiler ve "bekleme parkı"na gitmemi söylediler. Yağmur yağıyordu... Bekleme parkı normal bankları olan bir park gibi olsa da çimlerin bile nizami oluşundan farklı bir dünyaya girdiğimi anlamıştım.