Üniversite öğrencisiyim. Yazları biraz harçlık biraz eve katkı ve vakit geçirmek için çalışıyorum. Neyse çalıştığım kafeye bir tane 20-25 belki biraz daha büyük bir tane baya bir kilolu adam geldi. Kilolu dediğim yaklaşık 170 cm boylarında 150 kilo civarı büyük ihtimal çok asosyal bir insan. ilk gelişinde tek başına oturdu. Bir tane frozen söyledi. Kulaklıklarını çıkarmadan telefonu ile uğraşmaya devam etti. Video izliyordu. Neyse görünce biraz üzüldüm. Sonra bir gün daha bu adam gelmiş. işe geldiğimde gördüm oturuyordu. Yine aynı şekilde aynı yerinde oturuyordu. Biraz zaman sonra biri daha geldi. Oturdu karşısına. Menü verdim. Kahve istedi. O arada yeni bir kampanyamız vardı. Türk kahvesi yanında pasta kampanyası. Onu öneriyordum. Kilolu kişi bana ben o işi hallettim dedi. Kendi kendime doğum gününü kutlayacak arkadaşının herhalde dedim. Kahvesini içtikten sonra boşu almaya gittim. ikisi de telefonlarından video izliyordu. Neyse bizimkiler pasta getirdi filan. Bir baktım bizim kilolu adam mumları üflüyor. Adam kendi kendine doğum günü yapmıştı. Sadece biri yanında olsun istemişti sanırsam. Daha sonra arkadaşı kalktı gitti. Adam kendi doğum günü pastasını diğer adamın içtiğini vs. ödeyip küçük motoruna atlayıp gitti.

Beyler içimde fırtınalar koptu. Bir üzüldüm inanamazsınız. Gözlerim doldu. Lan dedim en azından doğum gününde küçük de olsa bir süpriz yapan arkadaşlarımız var. O adam da hak ediyordu bence beyler. Hayatın en kötü anlarından birini yaşadı belki de. Kendi kendine doğum günü hazırlayıp bir arkadaşını çağırarak kutladı. Kendimize yalnızız filan diyoruz ama öyle değil be beyler. Biz bu halimizle yalnızız diyorsak o adam ne yapsın?