Sabah uyandığımda yolculuğuma 3 saat vardı, dönüyordum.Telefonum çalmaya başladı Zeynep arıyor sanmıştım.O değildi, üniden ve lisemden de tanıdığım bi çocuktu. Bizim mahallede otururdu. Açtım,ve tek bir cümle duydum. Dünyam bir kez daha başıma yıkıldı.

Abim benim yanıma gelmek için evden çıkmış ama yolda kaza geçirmiş iki gündür hastanedeymiş,ben arkadaşların telefonunu hep meşgule atmıştım meğer bunun için aramışlar beni ama işe yaramamış. Abimi hastanede kaybetmişiz. Anamla ben kalmıştık dünyada bir başımıza... O gün yaşadığıma lanet ettim, ruhum beni terketti sanki.

Bir buçuk saat sonra Zeynep aradı.