O gün Ankara'ya indiğimde şansıma güneşli bir gün vardı,bu kez bir Parkta buluştuk. Yine son derece şık giyinmişti. Sarıldım sıkıca. Gözlerinin içi gülüyordu. iyice Ankaralı oldun bakıyorum da dedi. Onun olduğu yerde yaşamamı isyeyip istemediğini sorduğumda kaçamak cevaplar veriyordu istiyor gibiydi daha çok ama evet gel demiyordu.

Bir taraftan da tedirgindim, abime yakalanmış mıydım acaba? Arada arkadaşlarımı arayıp bi gelişme var mı diye soruyordum.Her şey sorunsuz ilerliyordu. Tabi arkadaşlara da havamı attım, Yengeniz yanımda diye. Ulan çok mutluydum ileri geri konuşan binlere kapak olmuştu.

Fazla oyalanmadan bir yere gittik, burda Apart kiralayacaktık iki gün için. Zeynep hiç parayı sıkıntı yapmazdı, hatta bazen gelme ben bu ara fazla gezdim seni iyi ağırlayamazsam üzülürüm derdi.Ben bişeyler aldıkça içine dert olurdu. Apart kiralama paranı okulda harcarsın diyordu, yine de güzel bir yer bulduk adama parasını peşin ödedim. iki günlük de olsa Zeyneple bir evimiz olmuştu. Aşk nerden nereye ? Sonra çıktık sinemaya gittik. O zamanlar vizyonda Hadi inşallah diye bi film vardı Murat Boz'un filmi. Diğer filmler tak gibi olduğundan ona girdik en azından güleriz diye düşündük. Çok eğlendik, sonra birlikte bowling oynadık. Yenildim ona bir kez daha, oyunlarda çok iyiydi her zaman. Akşam üzeri Tunalı Caddesi'ne zütürdü beni, tabi o zamanlar bilmiyorum yeni öğrendiğim için. Yemeğimizi yedikten sonra evimize gittik.

Eve girdikten sonra içim kıpır kıpır oldu.O benim iyi niyetli biri olduğumu bildiği için kalma teklifini kabul etmişti, aramızda bir şey olmaması gerekiyordu.Hem ben ona zarar veremezdim. Kaldığı yurt uzak olduğu için pijamaları yanında yoktu. Benim eşofmanlarımı giydi. Birlikte televizyon izledik, öylesine güzeldi ki her şey...

Sonra uyku vakti gelince odamıza geçtik.
Onca zamanın ardından aptal bir bilgisayar oyununda başlayan bu aşk buralara gelmişti, sevdiğim kadını bulmuştum. Beni yeniden yaratmıştı, hayata bakışım değişmişti. Düşününce insan hayret ediyor, kader işte.