Sonrasında Zeynep benden özür diledi bir daha yalan söylemeyeceğini söyledi. Affettim. O çocukla bir daha görüşmesine izin yoktu. Tatil gelmişti hazırlık sınıfı bitmiş birinci sınıf başlayacaktı, en başarılı öğrenci olarak ödül aldım. Malesef geçiş yapmak için birinci sınıfı da bitirmem gerekiyordu. Zeynep'e kavuşmak için yalnızca iki dönem kalmıştı. inancım günden güne geçiyor, allaha şükür planım işliyordu. Yaz tatili boyunca uzakta da olsak güzel zaman geçirdik eğlenceli sohbetlerimiz oldu onunla.

Yazın sonuna doğru beni yanlış anladı ve bana küstü. Gönlünü almak için onun yanına gitmeliydim.Bir bahane uydurarak Ahmet'in yanına gittim Ahmet bana kendi oturduğu şehri gezdirecek demiştim,ama yalandı oraya Zeynep için gidiliyordu. Kırılmıştı bana ne yapsam konuşmuyordu. Ahmet beni sıcak karşıladı ailesiyle tanıştırıp evinde misafir etti, Zeynep'in şehrindeydim. Bana mesajlarda anlattığı şeyler gözümde canlanıyordu gezdikçe. Sonra ne mi oldu? Zeynep'i bir çay içmeye dahi ikna edemedim. Bakıcılık yapıyordu yazın, yorgunum diye bahane uydurdu. Görüşmek istemiyorum hep aynı şeylerinden bıktım dedi. Evinin önünde bir hafta bekledim hiç ayrılmadan inip konuşmadı benimle. Son gün otogardan ona mesaj attım. Gidiyorum bitanem, beni anlamaya çalış affet artık dedim. Yolun açık olsun dedi. Gözümün yaşıyla uykuya daldım uyandığımda memleketime varmıştım. Ama her şey burda bitmemişti. Pes etmek korkakların işiydi,ben aşkımın peşinden koşacak kadar güçlüydüm. Onun varlığı bile her engeli aşmam için yeterliydi.