çocukluğumun geçtiği, sevdiğim kadın için gibtir edildiğim ve sonrasında hiçbir zaman kafama göre gidemediğim o eve gitmeye karar verdim. yürüdüm, yürüdüm, yürüdüm. yolu uzatarak yürüdüm. bilir misiniz beyler o duyguyu ? gitmek zorunda olduğunuz ama gitmek istemediğiniz bir yere giderken istemsiz gerçekleşir bu eylem. sırf geç gitmek için, gittiğinizde nelerle karşılacağınızı bilmediğiniz için. yarım saatlik yolu 2 saat yürümüştüm. yeter aq karar verdim olup biteni öğrenip sevdiğim kadına ilk sahip çıkışım gibi yine sahip çıkacaktım. (o tokattan sonra ne kadar mümkünse) apartmanın önünde belirdim. gözlerim yaşardı beyler. çocukluğumun geçtiği o ev duruyordu karşımda. bu evden bu şekilde çıkmayı hiç planlamamıştım aq. biraz daha baktım öyle boş boş, begümün boş dairesini gördüm. gülümsedim, işte bu yüzdendi asi tavırlarım, aşk.. zile bastım, otomatiğe basıldı, yavaş yavaş merdivenleri adımladım. son 3 merdiven kala bir sigara aldım dudaklarımın arasına, sakin olmalıydım. begüm beni kolay kolay terkedecek biri değildi. ne olabilirdi konu aq ?