---başlıyorum---

Ben seyrek nüfusu olan küçük bir şehirde yazıyorum. Buralarda pek olaylar olmaz ama oldumu da tam vahşet oluyor. Ailelerimiz be mahalle sakinlerinin, abilerimizin bize daşşak amacıyla mahallenin delisinin kol-bacak kestiğini, ondan uzak durmamız gerektiğini, onun küçük çocukları kaçırdığını söylerlerdi. Bizde çocuk aklımızla onu her gördüğümüzde kaçışır ona küfür ederdik. Evi yoktu, çöplüğün altında küçük bir barakada kalıyordu. Bir gün 16-17 yaşlarında (o zamanlar) bi abimiz 3 arkadaşı ile ailesinden gizli içmek için çöplüğe doğru indi fakat saatler geçti, akşam oldu, gece çöktü! Ama gelen giden olmadı.

Telefonlara çıkmamıştı ve ailesi meraklanip onu aramaya başladı bizlere sorduklarında önce tereddüt ettik ama başına da bişey gelebileceğinden korktuğumuz için çöplüğe indiğini söyledik. O gece ailesi ve arkadaşları çöplüğü karış karış aradı ama hiç bir şey bulamadılar. O zamanlar kendileri de hamit-ümitin sadece kendi eğlenceleri olduğunu bilmiyordu ve işte bu, onların ilk yanlışları oldu...