Barbaros kasvetli bir gecenin sonunda kendini uçurumun kenarında buldu. Buraya nasıl geldiğine dair hiçbir fikri yoktu. Yapılması gereken şeyi biliyordu. Sigarasını yaktı, bir duman çekti ve attı. Attığı sigaranın uçurumdan aşağı düşüşünü büyük bir dikkatle izledi. Sonra şapkasını çıkardı ve yanına bıraktı. Kendini uçurumdan aşağı bıraktı. Düşerken düşündüğü son şey, kendisinin de bir sigara olduğu ve yukarıdaki şapkalı adamın kendisini aşağı attığıydı.

Gözlerini açan Barbaros saate baktı. 19 dakikası vardı kalkmak için. Bu da yeterli bir süreydi, kendini dünya şartlarına ve dışarıdaki yığınla insana hazırlamak için. Yanı başında duran sigara paketinden son sigarasını çıkardı ve güçlükle yanan çakmağıyla yaktı. Tavana üflediği dumanın şeklini bir şeylere benzetmeye çalıştı. Ama olmadı. Hiç bir şeye benzemiyorlardı. Sigarasını söndürdü ve yataktan kalktı.

Yolda yürürken şapkasını biraz daha öne eğip insanların yüzüne baktı. insanlar mutsuzdu. Sevmedikleri işe istemeyerek gidiyorlardı. Kimse kimseyi görmüyordu, duymuyordu. Herkes kendini görmek, duymakla meşguldü.
Otobüs durağına geldiğinde elini cebine attı. Sigarasının bittiğini unutmuştu. Saate baktı. Otobüsün gelmesine beş dakika vardı ve eğer sigara almaya giderse yetişemeyecekti. Kararını o an verdi. işe gitmeyecekti bugün.

Eve geldi ve bir süre ne yapacağını düşündü. Televizyonu açtı ve rastgele bir kanalı izlemeye başladı. Sıkıldı sonra. insanların nasıl hipnoz olurcasını saatlerce bu alete baktığını düşündü. Bıraktı sonra düşünmeyi. Televizyonu kapattı ve yatağına geçti. Tavana baktı. Akşama kadar.
Hava artık karanlamıştı ve vakit epey ilerlemişti. "Dışarıdaki insanlar azalmış olmalı" diye düşündü ve şapkasını takıp dışarıya çıktı.

Ucuz içki satan bir bara gidip en ucuz içkiden söyledi. Çalan şarkının kime ait olduğunu hatırlamaya çalıştı bir süre. Ray Charles olmalıydı bu. Evet, kesinlikle oydu. Yedi yaşında kör olan o adamdı bu.
Barbaros kendini daha iyi hissetmeye başladı. Alkol etkisini göstermeye başlıyordu galiba. Uyanmadan önceki rüya geldi aklına. Hergün gördüğü rüya. Dünyanın da bir rüya olduğunu düşündü Barbaros. Düşünmekle kalmayıp inandı buna. Ne yapması gerektiğini biliyordu. Hesabı ödedi ve bardan ayrıldı.

Yüksek bir binanın tepesindeydi. Eğer içinde yaşadığı hayat bir rüya ise yere çakılmadan önce uyanacaktı. Eğer tüya değilse ise, ölecekti. iki ihtimalde de kaybedeceği hiçbir şey yoktu. Bir sigara yaktı. Son nefesi çekerken yanına bir güvercin kondu. Sigarasını attı ve onun düşüşünü izledi. Sonra güvercine baktı, gülümsedi ona. Şapkasını çıkardı ve güvercinin yanına bıraktı. "Hoşça kal" dedi ona ve kendini boşluğa bıraktı.

Gözlerini açan Barbaros saate baktı. 19 dakikası vardı.