O günden sonra hiçbir şey normal olmayacaktı. Zeyneple aramız tamamen kopacak noktaya geldi hiçbir mesajıma cevap vermiyordu. Sürekli birileriyle geziyordu. Ne yaptığını bilmiyordum. Ben de bu zorlu ortamda bir şekilde üniversitedeki derslerime çalışmaya başladım. Hazırlık sınıfındaydım, ingilizcem çok sağlam olduğu için sorun yaşamadım. En yüksek ortalamaları alıyordum her şey yolundaydı. Beni hayata bağlayan tek şey arkadaş ortamımdı. Kötü bi ortam olsa da bazen adam gibi adamdı hepsi de. Oturur sohbet eder, kafamıza eseni yapardık bazen de mangala giderdik. Güzel günlerdi, sevildiğimi hissederdim o ortamda.

Ve artık bir şeyler yapmalıydım. Karar verilmişti. ilk kez Zeynep in yanına gidecektim doğumgününde onunla yüz yüze görüşecektim. Bunun için onu ikna ettim, o da biraz olsun pişman olup bana daha iyi davrandı bu dönemde. Üniversitenin ilk yılı bitmek üzereyken heyecan sarmıştı içimi. Onu görmek nasip olacaktı...