istiyorum dedim, o zaman senin oluyum bugün dedi, istemedim, ilkim sen ol istiyorum dedi. yine istemedim ama bir zaman sonra dayanamadım bende beyler, işte oldu bitti sabah uyandım, bakire miydi beyler ? Evet bakireydi, ilki ben miydim evet bendim. Peki bu yaşadıklarımızdan pişman mıydım, evet pişmandım ama birazda mutluydum o pişman mıydı, bunun cevabını bilmiyordum bu o uyanınca belli olacaktı. Çok geçmeden uyandı, öptü, erkeğim dedi. Gitmeyecekti beyler, bundan sonra hiçbir ayrılık olmayacaktı lan böyle düşünüyordum.

Bakire olmasından çok pişman olup olmaması ilgilendirdi beni, çünkü onu düşünecek durumda değildim, beni seviyorsa pişman olmazdı ve olmadı, bir şeyler hazırladı yedik. Ara sıra acı çektiği belli oluyordu, bırakmayacağım seni dedim. Bırakma dedi. Sonra aklıma babası geldi, kulağına giderse hoş şeylerin olmacağını biliyordum, neyse biraz daha evde takılıp çıktık dışarı, sarıldım, attım elini omzuna, attı elini belime, çok huzurluydum lan, çok seviyordum ben Melis'i, sonra kayınpederin yanına uğradık. Nasılsın iyi misin muhabbetinden girdi, adam anlamıştı barıştığımızı, keyiflendi, kendimden utandım, yüzüne bakamıyordum amk. Adamın haberi yoktu hiçbir şeyden.