Hızlı adımlarla bahsettiğim kestirme yolda ilerlerken bir inşaatın olduğunu gördüm. Biraz tedirgin oldum tabi. Duraksadım ama sonra hızlı adımlarla oradan geçerim diyerek devam ettim yürümeye. Tam inşaatın önünden geçecekken bir ses duydum. Arkamı dönüp bakmamla birlikte genççe bir çocuğun yanıma yaklaştığını fark ettim.

"Abla ya bu saatte ne işin var burada. iti, uğursuzu buralarda olur." dedi.

"Hı hım. Biliyorum da eve geç kaldım. En iyisi ben gideyim."

Çocuk aslında oldukça karizmatik ve yapılıydı. Aklıma Buse'nin anlattığı hikaye geldi ama yine de oradan hemen gitmek istedim. 

"Abla az dur. Ben seni tanıyorum. Yani babanı. Şoför Naim Amca. Eve kadar eşlik edeyim sana. Olur mu ?"

Biraz düşündükten sonra "Olur" diye cevap verdim.

"Tamam. Ben şimdi üzerime bir şeyler alayım. istersen sende gel inşaatta bekle. Ne olur ne olmaz abla. Balicisi, tinercisi gelir şimdi."

Öyle söyleyince korkmuştum. "Tamam" dedim ve çocuğun arkasından takip ederek inşaattan içeri girdim. Çocuk önde ben arkada gidiyordum. inşaatın ikinci katına çıktık. 

"Sen şöyle otur abla. Ben içerde üzerimi değişip geleyim."

"Peki. Çabuk ol ama eve çok geç kaldım."

Çocuk odaya geçti. Bende oturup etrafa bakınmaya başladım. iki tane eski yatak vardı ve bir tahta masa. Birkaç içi dolu su bidonu. Aradan çok geçmemişti ki çocuk içeri geldi. Çıplak olarak... Tabi o an olduğum yerde kaldım. Şaşkınlıktan bir şey diyemedim bile. Çocuk tahmin ettiğim gibi yapılıydı ve kocaman bir aleti vardı. Oturduğum yerden fırlayıp kaçmaya çalıştım. Ama çocuk benden hızlı davranıp önümü kesti. Sert bir tokat atmasıyla birlikte yere devrildim. Dudağım kanamaya başlamıştı. Üzerime doğru geldi. O yaklaştıkça ben daha da çok korkmaya başlamıştım.

"Bak nolur dokunma bana. Başın derde girer. Polise anlatırım her şeyi. Hapislerde çürürsün. Nolur yapma !" derken çocuk bacaklarımı okşamaya başlamıştı.