Çıkardığım sonuç :

Dostlarımızla olan ilişkimiz ve onlarla iyi geçinip yaranma kaygısı içinde bulunmamız, aslında dostlarımıza olan sevgi ve şefkatimizin, bizzat kendimize yaptığımız kötülüğe dönüşmesidir.

Ve şu ki :
Aslında biz, kendimizden kaçıp dostlarımıza sığınıyoruz

• insanın insanla "çıkar" dışında hiç bir ilişkisi olamaz. (Acı gerçek, keşke böyle evrilmeseydik)