Babamı 10 yaşında açık kalp ameliyatında kaybettim henüz 10 yaşındayken bir aileye baba olmak zorunda kaldım. Hem okudum hem çalıştım. Durumumuz iyiydi ama sorumlu hissediyordum kendimi. Şuan 25 yaşındayım, ailemi hiç kimseye muhtaç etmedim zannımca. Bunca zaman omuzladığım yük bile son olay kadar yormadı beni. Beyler aşık oldum. Hemde olmamam gereken birine. Komşuma, annemin arkadaşına, dul ve çocuklu hatta benden büyük birine. Başlarda bilmiyordum, öğrendiğimde lan züt erkek adamsın ne işin var elin karısıyla yazma dedim. Yazmadım, facebook hesabımda ekliydi (takip etmedende duramıyordum) ama yazmadım beyler. Onu ilk gördüğüm günden 5 ay sonrasına kadar tek bir kelime bile yazmadım. Bir gün işten eve geldiğimde o yazdı ;

Muhabbet muhabbeti açtı. Alkollüymüş zaten aslında içmeye niyetim yoktu içicem istersen gel dedim. 5 ayın hasreti var beyler. Hep teninin kokusunu merak etmiştim. Uzaktan sevmiştim aq. Uzaktan sevenler anlar halimi. Sonra şöyle dedi ;

inanın içimde hiç bir binlik yoktu. Vay dedim aq gelmeyecek. Gelse sahilde bira içsek ne olurdu ? Gelmedi, sarhoşum dedi. Bozuldum beyler. Gidip 7 tane bira aldım. Dönerken mesaj attı, sizin ışıklar söndü istersen gel diye. Sevindim beyler nasıl sevindim bilemezsiniz aq.

Aslında tamdıbını anlatıp anlatmamakta kararsızım. Bilmiyorum ama dediğim gibi hayat çok zor

Üst edit : destekleriniz için size cok tesekkur ederim beyler. Iyi ki varsiniz.

Edit 2 : pmden hepinize dönüş yapmaya calışıyorum yazamadıklarım kusura bakmasın.

Not : müslüm baba candır.