Bu arada Hamit abi, ben kaçmaya çalıştıkça benimle daha çok ilgilenmeye çalışıyordu sanki. Ya da ben ondan kaçtığım için bana öyle geliyordu. Belki hiçbir şeyden haberi yoktu adamın. Ben böyle düşünüp kendimi rahatlattığım günün ertesinde akşam zil çaldı. Delikten baktım Hamit abi. Birden telaş yaptım, gitsin diye bekledim.

Sanki benim kapıda olduğumu biliyor gibi bekliyordu. Tekrar zile bastı, ben nefessiz bekliyordum. Biraz sonra, "dıbına koduğumun huursu çık da bir yüzünü göster bari, milletin yanında amın zütün açık geziyon!" diye söylenip, gibini kaşıyarak yukarı kata çıktı, elinde makbuz vardı, aidat topluyordu. 

Beni taksiden o halde inerken görmemiştir derken, şimdi bana bakarken neler düşündüğünü de öğrenmiş oldum...