sene 2003. orta okulu yeni bitirmişim. halamların köşkünde geçirdiğim o geceden sonra neye nasıl inanacağımı bilemiyorum. ruhum kan içinde. ayağa kalkıp devam edecek gücüm yok. ölümü arzuluyorum ve belki de ilk defa hayatımda karanlık bir ölüme uyumak istiyorum:

hava çok temiz. derinlerden kuş sesleri geliyor. güneşin yüreğime kadar damladığını ve beni endişelerden uyandırdığını hissediyorum. yemyeşil bir ağacın altındayım. yavaş yavaş yukarıya tırmanıyorum. hiç yorulmadan. ağacın en tepesine baktığımda bir ışık hüzmesi güneşten sekerek ağacın dallarını aralayarak gözlerime giriyor. dengemi kaybediyorum. düşmeye başlıyorum. ben düştükçe hava kararıyor, kuş sesleri diniyor, boğazımda aynı yanma, dilimde aynı acı tat, burnumdaki sızı... gözlerime asitler değiyor sanki, zehir soluyorum tekrardan. kollarıma bakıyorum, derin derin kegibler açılıyor yavaştan. dik dik kegibler yakıyor tenimi. o anda uyanıyorum. ölmemişim, ölememişim.

mahzun tekrarlıyor: ne yaptın sen?! her şeyi anlat hemen.