Ellerimle saçlarımı çekiştirerek hayır laan dedim. Kadın mutfakta yerde yatan benim başımda iki elini beline koymuş dikiliyordu. Koşarak evden kaçmak istedim. Allahtan kapı hala açıktı ve dışarısı görünüyordu. Kapıya doğru koşarken salondaki tekli koltukta aynı kadın oturuyordu. Durmadım kendimi dışarı attım. Burası bizim sokak değildi. Şehir meydanıydı. Hala sabah vaktiydi. Gündüz olmasına rağmen sokakta kimse yoktu. Meydanın tam ortasında dilenci kadın vardı. Yere oturmuş dileniyordu. Hemen yanına gittim. Daha önce hayatımı kurtardığı için ondan eskisi kadar korkmuyordum.