Artık hava aydınlanmaya başlamıştı. Dilenci kadın kanlı zincirini topladı yine çarşafının altına sakladı. Direğin altındaki dilendiği yere doğru yürüdü. Yanımda geçti bir şey demeden. Gitti yerine oturdu. Hayretle kendisini izlerken geri döndüm tekrardan, ev sahibinin cesedi ortada yoktu. Az önce yattığı yerde kan izleri hala duruyordu. Güneşin doğmasıyla önce çöpçü bir dayı sokakta göründü. Sonra yavaş yavaş insanlar dışarı çıkmaya başladı. Gündüz olunca hayat yine normale dönüyor gibiydi.

Hemen eve geri döndüm. Tekrar bizim daireye girmek için anahtarı denedim kapı açıldı. içeri girdim Ahmet hemen kapının önünde yerde yatıyordu. Ahmet iyi misin, kalk lan nolur dedim. Uyandı. Noldu abi ya ben niye burdayım? dedi. Kalk oğlum kalk dedim odasına zütürdüm çocuğu, konuşmaya fırsat kalmadan kapı çaldı.