Cami avlusundan şehir meydanına doğru çıktım. Meydanın ortasında bir çocuk vardı. Yalnız başına üzerinde askılı beyaz bir elbise, sarı saçlı küçük bir kız çocuğu. Saçları yüzünü örter bir vaziyette meydanın tam ortasında dikiliyordu. Meydanı aydınlatan ışıklar tam kendinisin üzerine çarpıyordu. Etraf karanlıktı ama o ışıkların altındaydı. Gece vakti kimsenin olmadığı yerde bu çocuğun ne işi var, korkmaya başladım ama şaşırmadım. Yaşadığım sıradışı olaylardan artık şaşırmıyorum. Korka korka ona doğru ilerledim.

iyice yaklaşmıştım ki yüzüne kaldırıp bana baktı. Kafasını kaldırınca yüzünü örten saçları geri doğru gitti ve yüzü açıldı. Masmavi gözleri ve kanlı dudaklarıyla bana doğru baktı. Ne oldu sana dedim? Neden ağzın kan içinde? Gülmeye başladı..
Senin kanın bu unuttun mu? Dudağındaki yara nasıl oldu? hala sancıyor mu? dedi ve kahkaha atmaya başladı.. Meydan ürkütücü bir kahkahayla yankılanıyordu..